Tja, pizza. De brave mensen in Napels hadden het waarschijnlijk ook niet gedacht, dat hun arme-mensen-overschotjes-eten, dat ze indertijd als belegde pannenkoek uitgevonden hadden, zo een triomfantelijke zegetocht rond de wereld zou maken. En bij wie tussen San Diego en Wladiwostok loopt het water niet in de mond louter bij de gedachte aan een kostelijke, knapperige, heerlijk belegde pizza? Dacht ik ook.

Nu moeten we de pizza nog volgens de regels van de kunst snijden (en nog wel in zes stukken), want we eten hem - zoals de slimme Napolitanen van weleer- met de handen. Daar heb je natuurlijk een pizzasnijder voor nodig, en die hebben wij. Natuurlijk geen gewone pizzasnijder maar de wonderlijke fiets pizzasnijder, die met twee scherpe wielen als de bliksem door de pizzabodem klieft. En die ons er bovendien aan herinnert dat we, na het genieten van de pizza, beter een beetje beweging gaan nemen. We kunnen bijvoorbeeld gaan fietsen.